De open plek van het bos.

Ik liep fluitend door het bos en kwam bij een open plek. Ik grijnsde en keek bewonderend om me heen. Ik hield van de natuur, van de altijd rustige bomen, die met de wind mee bewogen. Ik ging op de grond zitten en sloot mijn ogen, mezelf concentreerend op de melodie van de fluitende vogeltjes. Dit was iets wat mij heel gelukkig kon maken.

Ik liep naar de open plek van het bos die ik bij de rondleiding ontdekt had. Ik liep naar een boom en ging er tegen aanzitten. Ik luisterde naar de geluiden van het bos en sloot m'n ogen.

Ik hoorde een paar takken kraken en ging ervanuit dat het een hert was. Ik zuchte en liet een paar bladeren door mijn vingers glijden terwijl ik nogsteeds mijn ogen gesloten hield. Ik glimlachte bij het horen van de wind.

Ik zag in de verte Abigail zitten eng limlachte zacht. Ik bleef m'n ogen gesloten houden en legde m'n hoofd tegen de boom aan.

Ik liet me voorzichtig achterover vallen en deed mijn ogen open. Ik staarde naar de mooie, wolkloze lucht. Een glimlach sierde mijn lippen. Dit was iets wat me goed deed.

Ik glimlachte en dacht aan duizend dingen.

Ik keek even op en keek om me heen. Ik zag een jongen zitten en vaag herkende ik hem als Joshua. Ik glimlachte even en liet me weer achterover vallen. Ik vond het tot nu toe allemaal wel goed gaan, de mensen waren tot zover allemaal aardig.

Ik keek nieuwsgierig naar een eekhoorn die nootjes zocht.

Ik stond op en liep richting een boom. Ik was benieuwd of ik erin zou kunnen komen. Voorzichtig zette ik mijn voet op een uitstekende tak en klauwterde omhoog. Ik grijnsde even.

Ik zag iets bewegen uit m'n ooghoeken en keek naar Abigail die in een boom klom. Ik grinnikte.

Ik klom behendig de boom in en ging op een dikke tak zitten. Vanaf hier had ik een mooi uitzicht, en kon ik alles in de gaten houden. Ik wiebelde even op en neer om zeker te zijn dat de tak me hield en ging er tegen aan zitten. Ik grijnsde.

Ik grinnikte nog even en staarde weer naar de dieren die rondliepen. Ze waren niet bang van ons, wat ik heel raar vond.

Ik voelde oppeens iets op mijn benen landen en keek met een bang gezicht naar de spin die erop zat. En toen, begon ik te gillen. Ik schopte wild met mijn been op en neer waardoor ik half van de tak af flikkerde. Gelukkig hield ik mezelf goed vast, en was dat dus niet het geval. Ik rilde even.

Ik keek verschrikt op en stond op om te gaan helpen. 'Wat doe je nu?' vroeg ik raar en ik liep naar de boom.

Ik keek hem eng aan. 'Sp.. spin' stotterde ik terwijl ik naar de spin wees die over de boomstam kroop. Ik voelde me nu net een katje dat vast zat in de boom, no way dat ik eruit ging met zo'n eng beest voor me.

Ik snapte het. Ik grinnikte zacht en keek naar boven. Ik moest m'n ogen half dichtknijpen voor de zon, waardoor ik half op een chinees leek. Ik keek haar aan. 'Spring dan, ik vang je wel op' zei ik. 'Of sla hem gewoon dood, dat is makkelijker' zei ik lachend.

Ik keek hem met grote ogen van verbazing aan. 'Ik ga niet springen hoor?' piepte ik en kroop wat meer omhoog om bij de spin uit de buurt te blijven.

'Dan moet je hem doodslagen' zei ik tegen haar.

Ik schudde wild nee en klom nog wat hoger de boom in. Angstig keek ik naar de spin. Ik was als de dood voor spinnen. Dat kwam omdat ik ooit wakker werd doordat er een enorme spin op het bed in mijn kajuit lag, ik had weken niet kunnen slapen dankzij nachtmerries hiervan.

Ik keek haar aan. Zou ik vertellen dat als ze nog hoger klom dat ze aan een spinnennest kwam? 'Als je nog hoger klimt kom je aan een nest hoor' zei ik, en wees naar de krioelende zwarte plek een paar meter boven haar.

Ik keek hem bang aan en begon te trillen. Oke, dit was niet mijn bedoeling, ik had alleen maar van het uitzicht willen genieten. 'Help' fluisterde ik bang. Ik was niet snel bang, maar van spinnen, en vooral in het meervoud, kon ik echt overstuur raken.

Ik keek haar aan. 'Spring dan gewoon, ik vang je wel op, zo zwaar zie je er niet uit' zei ik.

Ik keek hem even aan en knikte toen. Ik zwiepte een been over de tak, zodat ik met mijn twee benen aan dezelfde kant zat en haalde diep adem. Een blik op de spin zorgde ervoor dat mijn twijfel weg ging en ik liet me vallen.

Ik ving haar op tijd op en zette haar neer op de grond. 'Niet meer in bomen klimmen, de volgende keer' zei ik glimlachend.